Unha das primeiras bodas concertadas que se celebraron en Malpica foi a do noso mellor (e único) xiareiro; sua dona Ramón ou Ramona, asidua consumidora de tetosterona non paraba de chorar durante toda a ceremonia, eso sí chorou menos co noivo, e se os datos non me enganan aínda segue chorando despois de cinco anos de matrimonio..... (el).
Poucos días despois a / o irmán xemelgo / a, cazou, e nunca mellor dito, a o noso peluqueiro oficial e corredor incansable da banda. Dende que saliu da igrexa non volveu pola casa, e vai para sete anos...
Quen se casou polo civil foi Abel, xa que é un home sinxelo que non gusta de alardear de gastos innecesarios e triviais....
O que non reparou en gastos foi o secretario do equipo, matáronse sete porcos e catro cuchos no convite e eso que só había tres invitados, e un deles era vexetariano: a noiva dou boa conta da comida ¡ leva muller dabondo, sí señor!
Tamén houbo quen non quería casar pero o apellido da noiva: "Corleone" pesou moito na decisión final....
Quen foi casar lonxe foi o noso porteiro; a súa dona ofrece vinte euros e duas cabras a quen sepa algo do paradoiro do seu marido, desaparecido en circunstancias estranas durante o banquete, deso hai quince anos: ¡
temos que consumar o matrimonio! - berraba a susodita.
Hai quen casou polo rito Zulú, e non lle van mal as cousas....
A vida é dura e moitas veces golpea donde máis nos importa, hai quen usa medicamentos pero os veteranos somos fieis seguidores da medicina tradicional e de remedios caseiros......
Ningún comentario:
Publicar un comentario