En ausencia de Suso Malpica, o mister optou por colocar a Carlos na portería (xa que Nacho prefire xogar diante). Iso tamén nos da certos riscos a hora de afrontar o partido porque Carlos non é un porteiro ao uso. Na portería rival, os dous porteiros que teñen nos Veteranos de Corme sufriron a desfeita da expulsión en Leiloio e tivo que poñerse o bó de Oscar.
Mais nós non somos tampouco un equipo ao uso. Sabendo que calquer balón tirado entre os tres paus sería perigroso, empeñámonos en chegar co balón xogado as inmediacións de Oscar. E foinos ben durante bastante treito do partido grazas ao acerto de Palermo, que fixo un hack-trik. Mais fallamos dous ou tres goles cantados que puderon facer acabar o partido en goleada pola nosa parte.
Todo se torceu nos últimos seis minutos de partido. No min. 87, Adolfo conseguía o 2-3 que os metía no partido. Carlos pelexou para quedarse co balón no fondo das redes con varios dos xogadores cormeláns que querían o mesmo. O mais vehemente foi René. O encaramento foi saldado acertamente polo árbitro con expulsión para ambos. E nós sin porteiro (xa Nacho e Chaves tiveran que marchar antes de que acabara o partido), poñéndose Diego na portería. No minuto final, gol do empate desde o medio campo de Abel que provocou unha festa no Cairo. E nós, ca sensación de haber perdido dous puntos, non gañado un.
Arbitrou Oscar Rey, non o trencilla designado. Sí que é un árbitro co que se pode falar, non pon cartóns por tentalo. Mais para os nosos intereses, decidiu o partido porque, aparte de dar o gol do Corme que facía o 1-2 cando René empurrou descaradamente a Suso Zas para conseguilo, non quixo pitar un penalti descaradísimo a Gurita na última xogada do partido.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Este comentario foi eliminado por un administrador do blog.
ResponderEliminar