MALPICA 2 - PONTECESO 0 (E PASAMOS A PENALTIS)

Antes de enumerar o que pasou no partido, creo que é de xusticia empezar polo gran accidentado do partido. Ao pouquiño de empezar, balón en largo que non da por perdido a Galerna. Chega o balón botando ao borde da área e mete a cabeza para darlle, o cual logra. O grandísimo porteiro pontecesán Guillermo sale para tentar tapar o remate. A Galerna cabecea o balón por enrriba de Guillermo, en xogada que casi termina en gol, pero o impulso que toma para o remate fai que non poida parar. Eso unido a que, si cadra, Guillermo ao ser no borde da área non meta as mans (tanto para despexar, o cual pudera ser reclamado como penalti, como para protexerse como era debido ante o choque). O choque entre os dous deu como resultado a rotura do tabique nasal do bravo cancerbeiro (no cual desgraciadamente xa era reincidente) e o seu traslado inmediato a un hospital coruñés.

Despois dese gran susto e do descanso pertinente reanudamos o que foi o partido. Partido típico da copa, con dous equipos que non se deron por vencidos en ningún momento. O tempo non era malo ainda que facía vento e notábase. Para suplir a Guillermo tiveron que poñerse primeiro Rey e despois Miguel. Eso deu luar a unha polémica pola nosa parte, posto que nun partido noso anterior Caamaño, o árbitro, non deixou poñerse como xogador a Galerna despois de haber estado un anaco na portería. E Jose Antonio deixou a Rey poñerse como xogador despois de suplir momentáneamente a Guillermo (creemos que o equivocado fora Caamaño no seu momento).

Fora polo cambio obrigado de porteiro, fora polo noso empuxe inicial, logramos o primeiro gol no min. 6 cando Fran fai unha xogada desde a esquerda e lanza un trallazo que entra lambendo o poste dereito da portería, sin que Rey pudera facer nada. Este partido foi moito de loita no mediocampo e quizás o primeiro tempo foi mais de dominio noso. E pudemos marcar o segundo cando Fran conseguiu chegar en boa posición para definir pero o seu tiro saliu lambendo o poste dereito.

Pero na segunda parte, ao revés do partido de ida, foi mais de dominio do Ponteceso. Ainda que marcamos nós, outra vez por medio de Fran, que chega ao fondo pola banda dereita, regatea e, cando pensábamos que iba a dar unha asistencia, lanza outro zambombazo que se cola polo lado esquerdo da portería que defendía Miguel. Remontamos e pasamos a sufrir porque entonces sí que o Ponteceso se lanzou a fondo. A mellor ocasión que tiveron foi nos pés de Suso Méndez, que chegou sólo diante de Nacho pero o noso Suso Cereo empurrou lateralmente ao xogador e conseguiu que, ainda que tirara, non fora capaz de meter gol. Creemos que pudo ser penalty ainda que Suso Méndez errou cando non se deixou caer para conseguir tirar. E a pouco de rematar o partido, no min. 85, foi Victor o que tivo outra grande oportunidade cando recolle un rechace ao borde da área e lanza un pepinazo que non entrou porque Nacho fixo a parada do partido.

E tocaba prórroga. Un castigo innecesario no fútbol de veteranos. Hai que recoñecer que 120 minutos son moitos minutos. Sobretodo para nós, que somos un equipo bastante limitado. O Ponteceso seguramente  non estaba pola labor porque sabía que, no caso de lanzar penaltis, non terían igualdad de oportunidades na portería (con todo-los respetos aos seus guardamallas circunstanciales, que o fixeron impecablemente). Aparte que nesa prórroga as forzas non son as mesmas aos trinta e pico-cuarenta anos (maioría nos pontecesáns) que aos cuarenta e pico-cincuenta e pico de anos (maioría nos malpicáns). E na primeira parte da prórroga, a favor de vento, os pontecesáns botaron o resto. E nós defendémonos como gato panza arriba. Sobretodo nunha xogada onde Pena rompe o fora de xogo pola banda esquerda e chega sólo ao fondo desa banda ainda que algo escorado e a punto está de facer dano. A mesma tónica na segunda parte, con vento a favor noso, no cual estivemos un pouco mais folgados. Ou sexa, non se moveu o marcador e pasamos a tanda de penaltis, que desglosamos na outra nova.




Polo que se refiere a arbitraxe de Jose Antonio igual os nosos rivais ou algúns dos nosos compañeiros non dirán o mesmo. Creemos que pasou con boa nota o transcurrir do partido. Sabemos que pudo ser decisivo na xogada do posible penalty. Había opinións para todo-los gustos nos dous bandos sobre ese tema. Pero hai que ver que no partido houbo tensión futbolística e, ainda que no noso banquillo o discutían, non leva os partidos ca intención de jorobar a ningún dos contendientes. E esa idea tivémola sempre que nos arbitrou.