O tempo foi inmellorable para tomar as cañas ao mediodía nunha terraciña (cousa que fixemos todos os que estivemos) pero bastante agobiante para un equipo que tiña os efectivos xustos. Eramos doce ao comenzo, con Alberto de Seaia facendo o que pudo na portería. Despois lesionouse Walter e sobreviviron a calor os once xustiños. Eloxiar craramente a todos eles porque, a pesar da chota recibida, non se deu nin unha sóla patada mal dada, cousa que os rivales agradeceron.
Eles marcaron nos minutos 23, 30 e 31 para chegar 3-0 ao descanso. E no 58, 73, 76, 79, 83 e 86 para acabar. Si chega a durar dez minutos mais o partido acabarían 15-0 porque a fame de Piti, Coque i compañía non entendía de miramentos para a falta de forzas dos nosos. A segunda división, como dixen antes, quedaselle pequena. Para nós mellor que, ainda que nos guste moito Muros porque as veces que foramos alí tivemos un tempo de película para pasear e descubrir un pobo precioso, era un dos desprazamentos mais longos e incómodos para acudir a xogar.
Arbitrou Gerardo e fixoo ben. Non tivo culpa no abultado marcador e estivo sempre moi ben colocado ainda que tivese algún fallo aillado nalgún fora de xogo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario