O pasado domingo xogamos nun campo que xa facía anos que non víamos algo parecido, pensábamos que xa non quedaban lameiras por estas terras, ¡pero a vida sempre te sorprende!. A verdade e que a parte da auga e da lama houbo xente que se adoptou perfectamente as características do terreo de xogo...
Tamén houbo xente que non apareceu polo campoE outros que apareceron pero tiñan outras cousiñas entre as mans.
Sinto non ter devoción pola pelotiña, porque vendo o desenrrolo do partido paréceme que practicando poido chegar a devolver a pelota. Quizais, só sea polo "llacuzi". Unha aperta
ResponderEliminarVendo o boso bloc partome de risa eres cojonudo espero que esa alegria a compartas co equipo. Hoxe en dia o importante e pasar un domingo ou sabado(como nos ) disfrutando e divertindose cos amigos ,nos o que tiñamos que ganar xa o ganamos na epoca do caudillo.Pa jarrear xa estan no outro bloc ahora con 45 anos todos son moi vos.
ResponderEliminarTesme que enseñarmer a facer esas cousas para noso bloc.
SAUDOS DO BERGAN. SANTIAGO
¡Jrasias!. Pero eu ben sei que si non foxe polo blog, chupaba máis banquillo,
ResponderEliminar¡ é o prezo que ten que pagar o club !
Yo creo que ese agua es radioactiva, tenéis una piel un poco rara, ¿no?
ResponderEliminarUn beso.
no te creas, es buena para el cutis. antes nos caía la piel a pedazos, ahora sólo nos cae a trozos.
ResponderEliminar¡Juas!
ResponderEliminar